INTERVIEW with Kajal Agarwal

किसिंग दृष्य दयायला मी तयार नव्हते – काजल अग्रवाल

-      हर्षदा वेदपाठक

मुंबईची मुलगी असलेली काजल आता दाक्षिणात्य चित्रपटसृष्टीत बरयापैकी स्थिरावली आहे. त्यामुळे कि काय तिला हिंदी चित्रपटांची फारशी आस नाही. म्हणुन मागिल पाच वर्षात ती आता तिसरया हिंदी चित्रपटासह तयार आहे. सिंघम, स्पेशल छब्बीस या हिंदी चित्रपटांनतर ती दो लफ्जोंकी कहानी या चित्रपटासह येत आहे. त्याबददल तिच्याबरोबर केलेली बातचित,

दो लफ्जों की कहानी या चित्रपटात तु अंध मुलीची भुमिका साकारत आहेस. कश्याप्रकारे केलीस भुमिकेची तयारी ?

त्या भुमिकेसाठी मी अनेक वर्कशॉप केलेत. हेलन केलर लिखीत काही पुस्तके वाचलीत. अधं व्यक्तीवरील काही चित्रपट पाहिलेत. आणि ऐका अधं शाळेला भेट देऊन, अंध व्यक्तींबददल अनेक तपशील मिळवण्याचा प्रयत्न केला. अंध व्यक्ती या मुळात खुप खुष असतात त्यांना लोकांची दया आवडत नाही हे देखिल मला शिकायला मिळाले. आणि या सगळ्या माहितीचा उपयोग मला जेनी हि व्यक्तीरेखा निभवताना झाला.

या चित्रपटाचे दिग्दर्शक दिपक तिजोरी हे अभिनेता आहेत. त्यांच्याकडुन जेनीची भुमिका निभावण्यासाठी कितपत मदत लाभली ?

मी पहिल्यांदाच अंध व्यक्तीची भुमिका करत असल्याने, त्यांच्याकडुन भुमिकेचे अनेक कांगोरे मला समजावुन घेता आलेत. मुळात हा चित्रपट ऑलवेज या कोरीयन चित्रपटावर आधारीत असुन, मुळ चित्रपट पाहिल्याचाहि फायदा मला झाला.  

अश्या काही प्रमाणात कठीण असलेल्या भुमिकेसाठी तु पहली पसंती होतीस काय ?

होय नक्कीच, आणि त्याचा मला अभिमान आहे. दक्षिणेत सेहेचाळीस चित्रपट केल्यावर अभिनयात मी वरचढ आहे यात वाद नाही. माझी निवड होण्यामागचे कारण म्हणजे, दिग्दर्शक अश्या कलाकाराच्या शोधात होतेत, जी मुलगी दिसायला नाजुक, कमकुवत दिसेल. मदतीची याचना न करता तुम्हाला तिला जपावं हि भावना तयार होणारी, अशी हवी होती. आणि मी त्या श्रेणीत चपखल बसले.

हिंदी चित्रपटात काही अभिनेत्रींनी अंध अभिनेत्रीची भुमिका निभावली आहे, त्यांच्याबरोबर तुझी तुलना होईल असे तुला वाटते काय ?

मी त्या सगळ्या कलाकारांचे चित्रपट पाहिले आहेत. त्यामुळे त्या सगळ्यांची तुलना होणं साहजिकच आहे. त्यापासुन सुटका करुन घेण्यासाठी म्हणुन मी माझी भुमिका वेगळ्या प्रकारे निभावण्याचा प्रयत्न केला आहे.

सिंघम या चित्रपटानंतर तु हिंदी चित्रपट करत राहशील असे सगळ्यांना वाटले होते. मग इतका कलावधी घेण्याचे कारण काय ?

सिंघमनंतर मी तामिळ आणि तेलगु चित्रपटांत बिझी होते. मला हिंदी आणि दख्खन भाषिक चित्रपटांचा समतोल राखायचा होता. या सगळ्याचा आणखीन एक फायदा म्हणजे मला जे चित्रपट करायचे आहेत नेमके तेच चित्रपट निवडता आलेत.

लो लफ्जों की कहानी या चित्रपटात तु किसींग दृष्य दयायला नकार दिला होतास म्हणे ?

होय, कारण मला त्याबददल साशंकता होती तसेच तशी दृष्य दयायला मी कम्फर्टबल देखिल नव्हते. हा चित्रपट रोमॅन्टीक असल्याने, ऐका अंध मुलीसाठी स्पर्श फार महत्वाचा असतो. दोन प्रेमीजणांमधिल भावनात्मक, संवेदनाशिलता दाखवण्यासाठी किस दाखवावा लागला. (हसुन) कोणीच त्यात सेन्शेशन शोधु नये.

तु अभिनय केलेल्या अनेक चित्रपटांचे रिमेक हिंदीत झाले आहेत. असे चित्रपट पाहताना काय जाणवते, किंवा किती वेगळेपणा वाटतो ?

मला वाटतं, प्रत्येक कलाकार आपली भुमिका आपल्या अभिनयक्षमतेच्या आधारे सादर करतात. त्यांनी त्यांच्यापरिने सादर केलेल्या भुमिका मला आवडल्यात. तरी मला वाटतं ऐखादी कलाकृती तुम्ही जेव्हा पहिल्यांदा पाहता तेव्हा ती तुम्हाला इतर आवृत्तीच्या तुलनेत लक्षात राहते.

तुझे अभिनयक्षेत्रात कसे काय येणे झाले ?

मी जेव्हा दहावीत शिकत होते तेव्हा, केवळ अमिताभ बच्चन यांना पाहण्यासाठी मी कोणा ओळखीच्या व्यक्तीमार्फत क्यु हो गया ना या चित्रपटाच्या सेटवर गेले. तेव्हा माझा आणि अभिनयाचा काहीही संबंध नव्हता. ग्रॅज्युऐशननंतर मी लॉरीयलमध्ये काम करत होते. तेव्हा ऐका फोटोग्राफरने माझे फोटो काढले होतेत. ते पाहिल्यानंतर मला माझा पहिला दाक्षिणात्य चित्रपट मिळाला.    

तु दक्षिणेत सेहेचाळीस चित्रपट केलेस तर हिंदीत तिन चित्रपट केलेस. या सगळ्या अनुभवातुन कोणत्या चित्रपटसृष्टीत अधिक नियमबध्दता आहे असं सांगशिल ?

मला दोन्ही चित्रपटसृष्टीचा चांगलाच अनुभव आहे. दोन्हीकडील दिग्दर्शक उत्तम कामगीरी करत आहेत. मला दोन्ही भाषेत समसमानता राखुन उत्तम चित्रपट करायचे आहेत. पण एकंदरीत मी म्हणेन, की हिंदीत आता सुधार होऊ लागला आहे आणि नियमबध्दता देखिल येऊ लागली आहे.  

रणदिप होडा बरोबर तु पहिल्यांदाच काम करत आहेस. ऐक सहकलाकार म्हणुन काय सांगशिल त्याबद्दल ?

रणदिप पॉवर हाऊस परफॉरमर आहे हे आपण जाणतोच. तो त्याच्या कामामध्ये खुप फोकस असतो. अभिनयाबद्दल तो पॅशनेट देखिल आहे.